Una en Mr Barnum

 

Ek kan eers niks hoor wat Kameel sê nie. Sy is te opgewonde, maar ek hoor hoe sy iets drink en ek hoor daar is ander mense. Sy bedaar effens en kommandeer my op om dadelik vir Mr Barnum te bel. Dit laat al die rooi ligte aangaan, want hoe weet Kameel van my verbintenis met Mr Barnum? Het ek dalk te veel gepraat met een van die Rebus kuiers? Moet wees, want my geheim word nou aan die klok gehang. Ek vra vir Scrapy om haar vliegmasjien te leen en binne oomblikke is ek saam met Bondels, Una en Kameel in Rebusfontein. En al drie kyk na my. Una moet bekendgestel word en ek kan dit reël. Met Mr Barnum. Van die sirkus. “Toe, Woordnoot, bel hom!” Kameel is dierbaar. Ek meen, kyk al die pragtige blomme wat sy vir ons geplant het, maar onder daai mooi smile is ‘n tier!

“Voor ek met hom praat moet julle eers hoor hoe ek hom ken.” Al drie se oë is vol verwagting! Ons kan almal hier ‘n finansiële deurbraak kry!

“Okay, ek sal vertel. Dit was lank terug. Net voor huistoe gaan tyd het die hoof se stem oor die interkom gepraat. Al die matrieks met lang swart hare moet dadelik saal toe kom. Daar aangekom, is ons van kort na lank staangemaak en van ons langes was ons net drie. Die res is terug klas toe. Toe stap Mr Barnum in. Van die sirkus. En hy bekyk ons en toe ek weer sien, trek hy my aan die arm en daar gaan ons. Al wat ek kon uitmaak is ‘that the female artist broke her foot and the show must go on.’ By die sirkus aangekom, het ‘n vrou in gypsey klere my na ‘n karavaan toe gevat en daar moes ek ‘n stywe kostuum aantrek met baie sequins en blink kouse. My lang hare is in ‘n baie stywe bolla vasgemaak en toe begin daai tannie met die make-up. Ek het later nie geweet wie is die meisie in die spieël nie. Tussendeur kon ek uitmaak dat ek in gaan staan vir die vrou wat haar voet gebreek het. Ek hoef niks te doen nie. Haar maat doen al die werk. Ek moet net my lyf stokstyf hou en my oë toemaak. En hulle kan nie die show uitstel nie, “because the hoi-polloi of Brakpan, Benoni and Boksburg will attend the show!”

Ek het met moeite bo in daai tent gekom want ek ly eintlik in ‘n mate aan hoogtevrees. Die eerste swaai het goed gegaan. Dit was pret, maar met die tweede swaai kon ek voel hoe die naarheid opbou en toe daai man my weer swaai vir die derde keer, kon ek dit nie help nie. Ek het oorgekook, met ‘n boog. Reg bokant die burgermeester van Boksburg se vrou. Maar ek kon nie los en keer nie want dan het ek my doodgeval. Toe spoeg ek maar alles uit, insluitend my vals tande wat ek die vorige skoolvakansie gekry het. Dit het in mevrou Boksburg se beehive te lande gekom. Mr Barnum was gaaf. Volgens hom het ek talent gehad, maar met ‘n papbek sou ek nêrens kom nie. Ons het in kontak gebly, en nou het Kameel my in ‘n hoek!”

Ek bel hom. Hy is nog steeds die sirkus se ringmeester. Die sirkusse kry swaar en hy raak uitasem van opgewondenheid toe ek hom van Una se beenhare vertel! Vir tien minute moet ek luister hoe hy haar rich en famous gaan maak, maak hy sal seker maak dat ons almal ‘n cut kry. Maar ek moet dadelik fotos stuur. Sonder fotos, geen deal!

Ek kyk vir Kameel en Kameel kyk na Una (eintlik na die skatkis- haar bene) Una is stom geslaan. So naby en tog so ver! Dis Bondels wat ons uit ons stomheid uitlig!

Perdebytjie! Sy is ‘n fotograaf! Sy moet dadelik kom en die fotos neem! Una bars in trane uit en ek en Kameel dans ‘n riel!

“Mr Barnum! You got yourself a deal! The photos are on it’s way!”

Oukei….die gemoedere bedaar. Una gee met ‘n bewende hand haar selfoon want sy het al die inwonders se nommers.

Ek bel. Sy tel op. “Perdebytjie….jy kan skatryk word…is jy in?”