3 Sekondes Dankie Sê 7 Augustus

Vandag se blogs is een van daardie waarop ek geen reaksie verwag nie. Christa het in haar blog vanoggend genoem dat hierdie die plek is waar mens soms diep dinge uitgooi. Soos jy jou handsak sal omdop as jy daai R5 soek wat jy los ingegooi het. In veiligheid. Soms dink ek mense sug en sê “whatever” maar dis ook reg.

In hierdie sekondes waar ek nou tik, voel dit of daar regtig niks is om voor dankie te sê nie. Dalk, teen die einde, sal daar iets opduik, maar nou is dit net swart en donker. Sê mens dankie vir 18 jaar, waarvan die laaste drie jaar so vinnig agteruitgegaan het, dat jy self nog nie kan glo dit gebeur nie? Sê mens dankie dat jy uiteindelik die moed bymekaar geskraap het om op die Property for rent te gaan kyk of jy ‘n plekkie sal kan huur, so op jou eie? Sê mens dankie dat jy ‘n begroting uitwerk en besef dat jy by hook or by crook, alleen sal oorleef? Sê mens dankie dat jou stresvlakke dalk sal daal en jy minder medikasie sal moet gebruik om net te bly leef?

Hoe sê mens dankie….in ‘n tyd waarin dit lyk of jou wêreld op sy kop staan. As jy besef dat kommunikasie onmoontlik geraak het, dat verwyte en ou koeie die hooftema van jou gesprekke is. As jy heeldag op jou hoede moet wees, elke woord moet tel, elke lyfbeweging moet monitor (want ons ken body language!). As jy goddank dankbaar is dat jou maat al half agt gaan slaap en jy tot middernag alleen is. As die tyd tussen die ontploffings nou verkort na elke drie weke.

Sê mens dankie? Of sê jy koebaai…….Al sou die vyeboom nie bot nie, nogtans sal ek jubel…my jubelsgesange is net fluisteringe. Maar ek sal probeer.

O ja…..dankie aan my sus wat my geseën het met ‘n dag, nag en oogroom. My vel is so gewoond aan handeroom, dit gaan voel of ek ‘n makeover gekry het.!