Hierdie is ‘n vervolgverhaal deur verskillende bloggers. Om die eerste 8 hoofstukke te lees, klik op die InLinkz skakel hieronder.
Om aan hierdie uitdaging deel te neem, lees die reëls by hierdie skakel.
InLinkz skakel: http://www.inlinkz.com/new/view.php?id=789999
Vir die reëls van hierdie eier-boerdery, om raad te kry oor hoe om deel te neem en om elke week se aankondiging van die nuwe onderwerp te sien, besoek die volgende skakel by Dis Ekke. Onder hierdie kategorie, kyk na die blogposte Lê-Jou-Eier: Reëls(2017-08-22) en Lê-Jou-Eier: Hoe neem ek deel? (2017-08-22)
“Waar is ek?” vra sy benoud. Sy kyk rond en sien dat die hut net een deur het. Haar lyf is in elk geval te seer om vinnige bewegings te maak. Sy sal haar kaarte mooi moet speel.
“Jy is vir nou eers in my hande.” Die woorde klink onheilspellend. “En ek wil alles weet. As jy my vertel wat aangaan, sal ek besluit of ek polisie toe gaan. Jy kan maar begin praat, poplap!”
Sy lê terug op die karig bedjie. Sy bid woordeloos vir die regte woorde. Dan laat sak sy haar hande stadig af tot teen haar broek en voel voel versigtig. Sy wil nie hê hy moet sien sy soek iets nie. Dan voel sy die bondels, nog steeds vasgedruk in haar jeans. Sy sug verlig.
“Ek was in ‘n vliegtuig wat ‘n noodlanding gedoen het.”
“Waar?” vra hy dringend.
“Ek weet nie waar nie. Ek weet dan nie eers waar ek nou is nie.” verdedig sy haarself.
“Ons is nie baie ver van waar ek jou gekry het nie. Dan moet dit hier naby wees?”
“Seker.” Sy weet nie wat om nog vir hom te sê nie. Hy is nou meer geinteresseerd in die vliegtuig as in haar.
“As jy die wrak wil gaan soek en iets daaruit maak, beter jy nou gaan. Daar is ‘n aktetas vol geld naby die wrak. En daar is nog ander goed ook wat jy dalk kan verkoop. Jy kan ryk word.”
Hy spring op. Die idee aan ‘n tas vol geld laat hom nie mooi dink nie.
“Ek los jou hier. Jy kan in elk geval nie beweeg nie. Ek gaan die wrak soek. En jy beter bid ek kry dit. Anders sal ek en jy ‘n goeie gesprek hê na die tyd.” Hy gryp sy bakkie se sleutels van die tafel af en net ‘n rukkie daarna hoor sy hoe die bakkie in volle vaart wegtrek.
Sy dink terug aan die gebeure van vroeër. Toe die vlieënier besef dat die enjins nie werk nie, het hy vir haar geskree om haar kop tussen haar bene te sit. Sy het net die toksak vasgeklou. Daar was ‘n slag. Toe sy bykom, het die vlieënier oor die stuurstang gehang, sy oë het iets gesien wat sy nie kon sien nie. Sy het stadig uit die vliegtuig geklim. Die bloed het oor haar gesig gestroom. Sy het dit probeer stop, maar dit het aanhou bloei. Toe sy buite staan het sy gesien die stert het afgebreek. Die droë aarde was besaai met plastieksakkies vol pille en wit poeier. Eenkant het ‘n aktetas gelê. Sy het stadig soontoe gestap en die tas oopgemaak. Die tas was vol nuwe R200 note. Skielik het die besef tot haar deurgedring dat sy op ‘n vliegtuig was wat dwelms vervoer het. Sy het ‘n idee gekry. Sy het teruggestap na die vliegtuig toe met die tas. Die vlieënier se beursie het op die grond langs hom gelê. Sy het die geld uitgehaal wat sy hom gegee het. Toe sit sy al die vals note in die tas en haal vyf pakke met nuwe R200 uit. Dit het sy in haar stywe jean ingedruk. Stewig verpak. Haar top was los en het dit mooi verberg. Sy het die res van die geld net so gelos. En begin wegstap van die wrak af. Niemand het geweet sy was op daardie vliegtuig nie. As die polisie nou daar aankom sal sy van mede pligtigheid aangekla word.
Sy het net gestap. Sy was later so moeg en die wond het weer begin bloei. Sy kan vaagweg onthou dat sy die voertuig in die pad gesien het. Sy kan iets onthou van bande wat vreeslik geskree het. Daarna was dit alles donker om haar.
Nellie besef sy moet vinnig hier weg kom. Hierdie vent lyk vir haar gevaarlik. Sy staan moeilik van die bed af op. Haar bene bewe erg. Sy sien die toksak by die deur lê. Haar klere is daar in. Sy struikel loop tot by die tafel. Daar staan ‘n bottel water. Dan sleep sy haar seer liggaam voort tot by die deur. Sy tel die toksak op en stap uit. Sy loop vinnig om die hut. Sy kan haar oë nie glo as sy die motorfiets daar sien staan nie, sleutels in die aansitter, n helm argeloos op die sitplek neergesit. Sy sit die helm vinnig op. Sy weet nie waar die krag vandaan kom nie, maar sy swaai haar been oor die fiets en skakel dit aan. Die fiets brul! Sy begin stadig met die eenspoorpaadjie af ry. Sy hoor die helikopter bo haar verby vlieg.
“Ek moet stadig ry sodat ek nie onnodige aandag trek nie,” flits dit deur haar kop. Sy pyn oral en hoop maar net dat sy hierdie rit na waar ookal sal maak. Die seer wete spoel deur haar.
“Al wat ek wou hê was ‘n nuwe lewe! Kyk waar is ek nou!” Sy is sommer moedeloos, maar besef dat sy nou vinnig afstand tussen haar en hierdie hut moet sit. Die volgende oomblik is sy by ‘n hek. Die teerpad loop voor haar verby. Sy weet nie watter kant toe nie. Die padpredikant dui aan dat Kimberley links is en Bloemhof regs.
Draai sy Kimberley toe en gaan maak dinge reg met Jakkie en Renier? Of gaan sy Bloemhof toe, vandaar verder noord. Weg na ‘n nuwe lewe toe?
